Ixtapa y vacaciones!

Hallo allemaal,

Weer eens een nieuwe blog! Ik ben ondertussen helemaal gesetteld bij me nieuwe familie en heb het hier goed naar mijn zin. De dinamiek in deze familie is heel wat anders, ze zijn een stuk minder serieus, en dat bevalt me wel. Ik heb wel minder vrijheid, wat me meer stoort dan ik verwacht had.

Zo'n anderhalve week terug waren we met alle exchange students naar Ixtapa. Ixtapa is een van de prachtige stranden die mexico rijk is. Na een busrit van zo' 8-9 uur waren we in Ixtapa. Toen we uitstapten sloeg de hitte ons tegoemoet. Waarschijnlijk wel ruim over de 30 graden. We zochten onze kamer op, gingen luchen en sprongen in zee. Onbeperkt eten en drinken, dus dat kwam allemaal wel goed! We gingen met z'n allen dineren terwijl we te gast waren bij een dansvoorstelling met dansen van overal uit mexico. De eerste avond moeste we al wel om 12 uur in onze hotelkamer zijn. Want met rotarytrips hebben we minder vrijheid dan met onze hostfamilies, zo blijkt. De volgende dag gingen we zeilen met een catamaran. Om een beetje idee van het vormaat te geven, er pasten zo'n 60 mensen op.

We gebruikten het zijl nieteens, we gingen lekker op de motor, en de meeste exchangers lagen lekker te chillen op het net, dat tussen die dingen gespannen is. De brazilianen hebben een beetje de gewoonte om zelf een groepje te vormen en dan portugees te gaan praten. Dus alle brazilianen zaten op het rechter net, en redelijk wat anderen op het linker. Dit veranderde echter toen door het enorme gewicht van die braziliaanse exchange students (ja, exchange students zijn zwaarder dan gemiddeld) het hout waarmee het vast zat brak, en ze bijna de zee in stortten. Behalve dit gebeurde er niet heel veel speciaals.
We stopten bij een mooi strand, na een zeiltochtje van een uurtje of twee. Ze begonnen snorkels uit te delen en zeiden dat we over 1 uur weer terug moesten zijn. Na in het water gedoken te hebben zag het er niet heel speciaal uit, hier en daar wat visjes. In vallarta waren er meer. Er waren hier en daar wat meer stukjes koraal, en er waren natuurlijk meer richting kust, dus dat is waar ik naartoe ging.

De dichter ik bij de kust kwam de mooier het werd. Niet echt te vergelijken met Egypte, maar mooie gekleurde vissen, en heel tam, en heel speciaal. Het koraal was niet heel bijzonder. We klommen weer aan boord en gingen weer terug.

Die avond hadden we weer samen avondeten, en daarna een disco. Het was super warm, slechte muziek, geen alcohol (dat begrijp ik dan nog, aangezien meeste mensen geen 18 zijn), weinig te doen en we moesten daar naartoe. Nadat we wat geklaagd hadden gingen we met z'n allen naar het strand. We mochten echter alleen daar zijn, of op onze kamer. Niet echt de vrijheid die ik verwacht had te krijgen toen ik 18 werd... Zo mochten meiden ook niet op de jongensverdieping komen en vice verca.
De volgende dag moesten we om 11 uur klaar staan om weer te vertrekken. Na een leuk, vermoeiden en warm weekend, weer terug naar huis.

Een paar dagen later gingen we even op school vragen of we echt onze examens moesten maken, omdat het niet echt nut heeft, en toen liet petey (degene die de exchange student dingen regelt op TEC) even nonchalant weten dat ze over ongeveer een of 2 weken gingen besluiten of ik volgend semester nog wel toegelaten zou worden op tec. En ze liet het nu weten, zodat als ik niet toegelaten werd, dat ik dan een andere school kan zoeken. Nou, dat doet rotary hier dus niet, als je niet naar tec kan, ga je naar huis. De reden voor dit alles was dat ik te veel op mijn telefoon zat en niks deed. Goed, ik was niet de beste leerling, maar vele uitwisselingsstudenten en mexicanen doen precies hetzelfde. Toen ik thuis kwam meteen aan de slag gegaan om zoveel mogenlijk mensen aan mijn kant te krijgen en branden te blussne, voor die 1 of 2 weken voorbij waren. Mijn ouders (mijn vorige en huidige) vonden het helemaal nergens op slaan en waren lichtelijk upset. De rotary steunde me ook, en de volgende dag wist ik wat van mijn leraren te vinden op school, en me te verontschuldigen, en ze zeiden dat ze mij niet willen zien terugkeren en mijn gaan proberen te helpen.

De volgende paar dagen was er niet echt veel te doen, aangezien ik geen lessen meer had, alleen nog een paar toetsen en dan vakantie. Dus ging ik lekker van de mogenlijk laatste weken van mijn exchange genieten. Wat eten, wat drinken... toch bleef natuurlijk in mijn achterhoofd spoken dat ik misschien naar huis moet... Ik merk al dat ik meer moeite heb met nederlands, aangezien ik toch af en toe niet weet wat een woord is in nl, of vast ook wel gramatica fouten maak. Mijn spaans gaat echter wel wat beter, mijn familie spreekt dus alleen maar spaans, en dat is geen probleem :)

En een paar dagen terug belde petey dat ik hier gelukkig nog een half jaartje kan blijven, dus jullie moeten nog even wachten voordat ik weer terug ben. Ik heb nu nog een examen en dan heb ik helemaal geen school meer tot ergens in januari. Dan wordt het lekker chillen met m'n vrienden, kerstmis, en veracruz :) en jammer genoeg, het eerste afscheid komt er ook al aan... 10 januari vertrekt rosie, het meisje uit australie weer terug naar huis, want die heeft haar jaar er dan weer op zitten. We krijgen als het goed is wel een jongen uit zuid aferika er voor terug.