Vallarta!

Dag luitjes,

Ik ben nu ongeveer een half uurtje terug van Vallarta, en de rest heeft allemaal dingen te regelen of te slapen, dus ik doe nu even dit. Dit is mijn eerste blog op reis hier, en dat komt omdat dit de eerste keer is dat ik een computer aanraak in México. Ja, ik ben dus heel veel met andere dingen bezig geweest. Mijn mobiel is ook overleden, maar ik leen die van Manolo (mijn gastbroer) af en toe. Ik heb ook een camera gekocht, zodat jullie van mijn fototjes kunnen genieten.

Dan nu, Vallarta!

laat ik beginnen met het aankomen op het vliegveld van México. We kwamen daar aan, liepen wat rond, op zoek naar waar we naar toe moesten. We vroegen wat rond, checkte onze baggage weer in (net op tijd) en gingen dan naar de juiste hal. Daar kwamen we er achter dat mijn vlucht een uur vertraging had... Toppie! Mijn mobiel wou ondertussen niet meer opstarten, maar gelukkig kon ik die van Vera even lenen om mijn aanstaande gastfamilie te laten weten dat ik een uurtje later kwam.

Uiteindelijk kwam ik dan aan op León, en daar stond een hele grote meute met mensen! Met een vlaggetje met welkom Jelle er op, en wat ballonnen :) Het bleek dat dat mijn eerste twee gastfamilies waren die mij kwamen ophalen, en de families zijn hier iets groter dan jullie gewend zijn. Toen, na 26 uur wakker te zijn, snel in de auto, daar nog verassend levendige gesprekken gehad voor mijn staat van slaperigheid, en toen kwamen we aan in het huis. Grote poort, optrek, 4 auto´s... Even iets anders dan ik gewend ben. Me gastmoeder vroeg meteen of ik honger had, en dat had ik toch wel, en toen ging ze meteen eten voor mij klaarmaken. Hardstikke lekker! toen haalde ik wat kadootjes tevoorschijn, hadden we nog een paar huishoudelijke gesprekjes over regels enzo, en toen sprak ik nog snel even een voicemail in bij mijn ouders, die om half 8 lokale tijd (als IJsland dezelfde tijdzone heeft als Nederland) nog niet wakker waren!

De volgende ochtend vroeg op, 8 uur ofzo, en in de auto naar Vallarta. Dit was gepland om een rit van 7 uur te zijn. Onderweg niet veel interessants gedaan, wat gepraat, wat geslapen... bladiebladiebla. Er waren wat wegwerkzaamheden dus we hadden een vertraging van 2 uur. Ik merk nu trouwens dat dit toch nog redelijk uitgebreid gaat worden, verwacht dat niet voor de volgende blogs, want mijn leventje hier in leon gaat snel beginnen!

Maargoed, aangekomen in Vallarta, ingecheckt in een hotel (ik zet wat foto´s van mijn hotelkamer er bij) en gingen we even naar een strand (ja, daar zijn ook foto´s van). Ik ontmoette al veel van Manolo´s vrienden, en begreep heel erg weinig van al het Spaans. De meeste spraken echter wel behoorlijk Engels, dus ik kon wel zat gesprekken voeren. Ik had me van te voren voor genomen om geen Engels meer te gaan praten, maar dan zou ik me veel vervelen, dus daar zie ik van af. Ik vraag wel om uitleg, en wat woorden betekenen, en ontwikkel wel een beetje gevoel voor Spaans door te luisteren.

De volgende dagen waren vaak hetzelfde, we stonden op rond een uur of 10, omdat Lupita, mijn gastmoeder ons wakker belde. Dan gingen we daar ontbijten, of samen ergens heen om te ontbijten, kregen we wat geld voor de rest van de dag, en gingen we ons eigen pad. Dit was toch wel iets anders dan ik verwacht had aangezien in México familie heel belangrijk is enzo, maar ik had niks te klagen. We gingen meestal wat chillen op het strand, of bij een van de zwembaden vlak voor het strand. Dan ´s avonds gingen we met een hele groep gezellig samenkomen ergens bij een hotel.

Er is een grap over México, dat er een kettingbotsing was met 3 auto´s en dat er 90 mensen overleden. Ik kon de oorzaak van die grap wel vinden. Het was niet heel ongebruikelijk dat we met zo´n 7 of 8 mensen in een kleine dunebuggy bedoeld voor 4 mensen zaten. Ook de andere auto´s konden erg goed vol. Iedereen hier heeft trouwens gewoon zijn rijbewijs, dus dat is hoe we ons voornamelijk vervoerden. Taxi´s zijn ook niet duur. Uiteindelijk ontmoette ik ook nog een uitwisselingsstudente uit Italië, die nu verblijft bij mijn 2e gastgezin.

Ik heb vast al meerderen van jullie jaloers kunnen maken met de foto´s van het prachtige strand met mooie zon en blauwe lucht, maar het heeft toch 2 dagen stevig geonweerd, tot bliksem aan toe. Manolo zei wel dat dit de eerste keer ooit voor hem was dat het dit weer was in Vallarta.

Dan gingen we ook nog een avond naar de club in Puerto Vallarta, (ons hotel was in Nuevo Vallarta) Dit was een taxirit van zo´n 35 minuten. De club was anders dan ik gewend ben, roken mag hier binnen, niemand drinkt bier en de dansvloer was heel klein. Het was wel een hardstikke gezellig avondje! Voor de volgende dag hadden we met 7 jongens een boot gehuurd, en er waren ook nog 4 meiden uitgenodigt. We voeren naar een eiland iets verderop waar mooie vissen zwommen, en gingen met zwemvest en snorkelbril het water in. Er waren mooie scholen gekleurde vissen, die een stuk minder angstig waren dan ik gewend ben, dat was erg leuk. Daarna voeren we door naar een strandje om te lunchen, en gingen we weer terug, om vroeg naar bed te gaan. De volgende ochtend moesten we namelijk weer heel vroeg weg (6 uur was het plan) om naar León te gaan. En dat brengt ons bij het nu.

De volgende blog kan over een week zijn, het kan ook een maandje duren, ik weet het niet, als ik even wat tijd vind lijkt het me wel leuk om even een kort stukje te schrijven, omdat ik in het begin nog heel veel nieuwe dingen beleef.

Hou je haaks voor degene in dat koude kikkerlandje, en adieu!