Het einde

Zoals met alles komt aan alles een einde, en dit zal dan ook mijn laatste blog zijn. 2 Juli zal ik om 14.40 weer op schiphol aankomen, en dit prachtige land achter me laten. Daarom maar even een terugblik van mijn uitwisseling.

Tussen de laatste blog en nu is natuurlijk ook nog wel het een en ander gebeurt, daar kom ik op het einde nog wel op terug.

Ik weet nog toen ik hier aan kwam dat ik niet wist wat te verwachten. Ik ging er van uit hard te werken aan me spaans, veel nieuwe vrienden te maken en een nieuwe cultuur te leren kennen enzo. Dat is natuurlijk in zekere zin wel gebeurd, maar ik had van tevoren niet gezien hoe... Toen ik in het vliegtuig richting mexico stad zat, zei ik nog tegen Vera, ik ga gewoon helemaal geen engels spreken, meteen spaans, ik probeer me wel te redden... Dat ging dus redelijk wat anders dan gedacht. Ik kwam natuurlijk laat aan, doodop, maar erg enthousiast, dus de hele rit met mijn familie aan het praten. In het engels natuurlijk, maar het was de eerste nacht. De volgende dag gingen we naar het strand, en ontmoette ik veel vrienden van mijn broer... Ik wou ook nieuwe vrienden maken en niet de stille jongen in dat hoekje zijn, dus dan maar in het engels (dit helpt natuurlijk ook omdat de mexicanen super geinteresseert zijn in andere culturen, en je gewoon vragen stellen). Dus ik sprak geen spaans. Pas na een maand of 2, toen ik nog bijna geen spaans sprak, besefte ik hoe slecht mijn spaans eigenlijk was, en dat ik over een ruime maand naar een familie zou gaan waar ze geen engels spraken. Toen pas besefte ik, toen pas, dat ik toch echt meer spaans moest oefenen.

Het vrienden maken gedeelte dan, mijn broerte is een ander type persoon dan ik gewend was mee om te gaan, een beetje een balletje en haantje de voorste geval... zijn vrienden waren ook zo, en ach, toch de vrienden van me broertje, laat ik daar maar mee proberen aan te pappen... Echter, af en toe waren ze erg pusherig, en dus dan ook toen mijn broer vertrok, toen ging ik niet echt veel meer met hun om. Echter, de school was net begonnen, en ik begon wat meer op te trekken met de exchangers. Mijn eerste familie heeft geen mensen van mijn leeftijdsgroep meer over nu dat me broer weg is, dus met hun doe ik niet veel. De exchangers was ook nog lichtelijk apart, maar dat veranderde snel. Nu zijn ze super hechte vrienden, ze zijn echt als familie. Er zijn er nu al 4 vertrokken, en binnekort gaan er weer een paar... Nu iedere keer als we wat samen doen dan voelt het incompleet. Er missen mensen. Ze zijn gewoon zo onderdeel van me leven geworden, en nu zitten ze aan de andere kant van de wereld, en weet ik veel wanneer ik ze weer zie. Het gaat heel vreemd worden om dit achter te laten. Mijn families zijn echt familie geworden, waarvan ik eenorm veel houd, en die ik voor geen goud zou willen missen, maar dat gaat toch echt gebeuren... Mijn vrienden hier hetzelfde, en dan in nederland zal ik toch echt gedeeltelijk weer terug gaan naar mijn oude leventje! Het leventje dat ik zo vol hoop en verwachtingen verlaten heb eind juli. Op naar een land ver weg, niet wetend wat ik aan zal treffen. En dat is nu hetzelfde land waar ik met pijn in hart ga verlaten. Ik ga nederland blij te gemoed echter. In nederland staan me al super veel leuke ervaringen te wachten, en een nieuw avontuur waar ik graag aan wil beginnen. Het idee van een einde aan mijn leven hier is echter heel onrealistisch, net als toen ik nederland verliet. Ik hoor echter al veel verhalen dat terugkeren geen feest is, en ik zal dit dan ook enorm missen... Ik heb er echter compleet vertrouwen in dat ik genoeg geleerd heb dit jaar om mijn nieuwe avontuur helemaal aan te gaan, en er volledig van te genieten.

Dan het gedeelte over de nieuwe cultuur. Op het begin maakte ik nogal een slechte indruk op velen hier, omdat ik veel met nederland vergleek, en nogal neerbuigend over mexico over kwam... Ik probeerde een "open mind" te bewaren, maar onbewust (en terugkijkend) zat ik nog wel erg in de nederlandse mindset. Ondertussen ben ik helemaal verliefd op sommige "imperfecties". Zoals dat iedereen te laat komt, hoe alles zo ontspannen is, dat er vaak niet gehaast wordt, en dingen dan vaak ook langzaam gaan, of op het laatste moment gebeuren. Dat mensen hier allemaal sterke drank drinken en geen bier, dat mensen overal in de auto naartoe gaan (okee, daar niet de grootste fan van). Ik denk echter niet dat hier aan aanpassen lastig zal zijn in nederland, ik ben er al bekend mee, en dat komt zeker snel terug. Het zou me echter niks verbazen als ik na een paar maandjes in nederland misschien toch wel even naar het zuiden moet om te ontstressen van de gehaaste nederlandse cultuur. Het eten zal ik echter vanaf het begin missen. Zoals ik al vele keren gezegd heb is het eten hier overheerlijk, en doet me het nederlandse eten (bijna) nooit missen. Ook is het redelijk gevarierd on niet al te ongezond, dus ik heb niet te klagen :)

Ik kijk nu toch wel anders terug op het begin. Ik was een luie flikker dat ik geen spaans oefende, En dan zijn er natuurlijk mijn 3 families. Mijn eerste familie is super aardig, ik voelde me harstike welkom en ze waren erg behulpzaam met me spaans! Door hun heb ik me geen enkel moment in nood gevoeld, omdat ik me niet uit kon drukken, Ook maakte ik bij hun het eerste mee hoe het is om bij een gelovige familie te wonen. Mijn tweede familie is echt familie van me. Ze hadden niet echt een leeftijd genoot meer in het huis zitten (yayo, die zat al in nederland, zo'n 5 km van mijn huis) want de kinderen zijn 22 en 15. maargoed. Ik kan erg goed opschieten met me broertje van 15, het is erg leuk om nu broers (groot en klein) te hebben, want dat heb ik nog niet eerder gehad. Ook de familiesfeer was enorm anders, een compleet andere wereld. Mijn eerste familie is heel serieus (mijn vader is notaris, en iedereen is heel correct). Mijn tweede familie is compleet anders, de hele tijd grappen maken, en de meeste grappen zouden raar op neergekeken worden door de meeste ouders... Mijn 2e vader is echter een heel speciale baby van zo'n ruime 50 jaar, en een geweldige vent, die altijd een speciale plek in mijn hart zal hebben. Deze enorme omslag had ik van te voren niet verwacht, en daar moest ik dan ook eventjes aanpassen. Maar ik voelde me al heel snel op mijn plaats. Ik ben ook heel blij dat mijn familie in deze volgorde was. Als het mijn eerste familie was had ik alle grappen niet begrepen, en misschien gedacht dat ze me belachelijk aan het maken waren. En ook nu kwam ik al met genoeg spaans aan dat het gewoon makkelijker is. Ook zou me eerste familie een beetje saai geweest zijn in vergelijking, ik had bij mijn eerste echter geen vergelijkingsmateriaal. Mijn 3e familie kende ik van tevoren al, dus daar hoefde ik niet echt veel te wennen. Natuurlijk weer veel nieuwe dingen geleerd, zoals bijvoorbeeld voetbal, nu toch wel een lichte voetbal fan geworden... Maar ook om oudere broers te hebben, en mijn zus is toch ook wel redelijk anders dan maaike.

Ook nog het rotary gedeelte. Ik ben super blij met rotary, het heeft mij deze geweldige ervaring laten hebben, waarschijnlijk een van de leukste jaren van mijn leven, en daar ben ik enorm dankbaar voor. Er zijn echter een paar betere en mindere kanten. In nederland is de rotary niet erg goed georganiseerd, en erg onbekend. Er zijn ook maar iets van 25 exchangers vanuit nederland. Dit geeft natuurlijk een heel andere natuur voor de exchangers die in nederland zitten dan in mexico. Ook is het hier in leon veel beter georganiseerd dan in nederland (andere steden in dit district zijn anders, soms erg slecht georganiseerd). Maargoed, dat zag ik zeker niet aankomen. Dat is een groot pluspunt, en heeft zeker een grote invloed gehad. Sommige regels hier worden echter streng nageleefd, en dat heeft een wat minder invloed (licht ook aan de families soms), voornamelijk de regels van het uit gaan, zelfstandig reizen en daten enzo. Dit is ook wel erg anders dan ik verwacht had, maargoed, zo is mexico ook wel een beetje, dus weer een leerervaring van dit jaar :) De leiding van dit district echter... Iedereen is het er over eens, dat is bagger. Er zitten zeker wel goede rotarians bij, maar de Chairwoman dit jaar die is niet al te geschikt voor een leiderschapspositie. Tijdens alle activiteiten met het district hadden we nul vrijheid, ze lieten ons niks uit onszelf doen, alleen het programma volgen, en als het te "gezellig" werd klaagden ze ook steen en been. We mochten niks drinken (okee, goed, dat is een regel, dus dat had ik nog kunnen accepteren). Het voelde dan ook gewoon altijd alsof we erg strak aan de ketting zaten, een beetje verstikkend.

Maargoed, dat was soort van een terugblik op mijn jaartje hier, ik had van tevoren niet verwacht zo verliefd te worden op een land, z'n cultuur, z'n mensen, en niet te vergeten, de prachtige natuur. Ik zal mexico enorm missen, en dit is niet het einde, ik ga dan misschien weer naar nederland over 15 dagen, maar dat is ook maar tijdelijk, ik zal toch weer terugkeren naar dit prachtige land!

maargoed, dan nu wat er in de afgelopen weken gebeurd is... Ik weet niet precies waar ik laatst gebleven was, maar ik zal beginnen met dat me vader aankwam (uit nederland). We gingen naar het vliegveld om hem op te halen, niks gehoord of hij nou wel of geen vertraging had, dus dan maar op de normale tijd. Komen we daar aan (mijn moeder en ik) is hij er niet... Navragen, blijkt dat ie niet op de vlucht zat... nouja, dan maar naar huis, weten wij veel wanneer hij dan aankomt... Bleek het nou net zo te zijn dat León speelde, dus toen gingen we de wedstrijd maar kijken... net 10 minuten bezig, belt ie op, dat hij op het vliegveld is, en waar wij zijn, andale, op naar het vliegveld dan dus! Aangekomen daar, komt het nieuws dat hij wel een whatsappje verstuurd had (maar bij nadere inspectie was die nooit verstuurd) en dat hij ze koffer kwijt was. Alles goed en wel, op naar mijn huis, de koffer zou waarschijnlijk snel aankomen, en we hadden nog wat daagjes en leon. Volgende dag een lunch met alle exchangers, en mijn andere 2 families, even idereen leren kennen, en daarna ook nog even achter de koffer aan (nope, nog steeds niet aangekomen). Volgende dag naar een mooi oud stadje, rondkijken, en dan naar een hotel. Waarom dat nou, nou, de club in die stad is leuker dan in mijne, dus we gaan naar de club, en overnachten dan in het hotel (me ouders waren wel al terug gegaan naar leon). Mijn vader ging zelfs nog even mee in de club, alles goed en aardig, niet al te laat naar bed, want de volgende ochten gingen we al rond een uur of 12 terug naar leon! Dan komen we rustig aan, en is de koffer er nog steeds niet. Wel kan me vader zo'n 200 dollar gebruiken om nieuwe zooi te kopen, dus dat doen we dan even. Volgende dag ander stadje (ook er mooi en koloniaal) En dan de dag daarna begint de tocht!

Op naar morelia, een andere stad in het zuiden, waar we ook een paar vrienden van mij opzochten, en nog een oud centrum zagen. Het regende op een gegeven moment wel erg. De dag daarna gingen we naar Guadalajara, een van de grootste steden van mexico (#1 of #2) waar we uren lang rond gedoold hebben op een markt (ook gedeeltelijk omdat we niet naar buiten wouden ivm regen). Daarna gingen we dan naar het strand! Mijn ouders hebben daar een departement, dus daark onden we lekekr verblijven, bijna gratis, en erg comfortabel. Een paar dagen ontspannen op het strand, en toen gingen we naar puerto vallarta, het oude stadje met een hele leuke sfeer. Nog een paar random americanen geholpen hebben met een washer dryer het huis in sjouwen. en toen weer terug naar het hotel. Volgensmij de volgende dag was ik bijna de hele dag gevloerd door waarschijnlijk iets van een voedselvergiftiging. De volgende dag ging het al weer beter. En toen kwam de laastste dag daar ook al, toen deden we toch maar een kleine cruise. We gingen onder anderen naar "las marietas" (google dat maar). Prachtige locaties, en toch weer wat nieuws voor mij. Toen op naar leon, en toen hadden we even peg... Papa verloor zijn portomonnee, met creditcard etc... Terug in leon achter alles aan... Maar eerst, lekker quadrijden met me broers. We kwamen niet al te laat terug, dus toen gingen we meteen maar even mijn tattoo laten zetten (voor foto's, het is lichtjes te zien op me facebook profielfoto), om daarna meteen door te schieten naar een verjaardagsfeestje. Daar alle ouders heel enthousiast over mijn tattoo, en de meeste verklaarden me voor gek. Volgende dag een lunch bij me 2e familie, maar jammer genoeg ging de communicatie niet al te goed tussen me vader en me 2e familie, wegens beperkt spaans. Mijn andere families waren er echter ook. Toen die avond vertrok me vader naar het zuiden, en ik de volgende dag naar de laatste rotary bijeenkomst.

Wat een onzin was dat. Ten eerste was het in een waterpark (was ik me niet van bewust) en mocht ik niet zwemmen met mijn nieuwe tattoo, de rotary mocht hier echter niet van weten... dus dat was een leuk spelletje verstoppertje af en toe. Ook het meisje leren kennen dat naar nederland komt volgend jaar, en nog wel samen dingen gedaan met de ander exchangers. En ook nog een paar lezingen over hoe we allemaal leiders zijn en weet ik niet wat... onzin... En spelletjes voor kinderen enzo. Goed, toen weer naar huis... We gingen die zondag meteen naar het vliegveld om gedag te zeggen tegen mijn broer, die voor 2 dagen in merida ging wonen, dus die zou ik niet meer zien. Daar kwamen we ook nog een andere exchanger tegen die we niet gezien hadden tijdens de rotary meeting, dus nog fijn even afscheid kunnen nemen. Toen me broer, en toen naar leon, want die avond was DE FINALE! We moesten 2-0 winnen, dus we zagen het niet al te zonnig in. Echter, in de 2e verlenging stonden we 2-0 voor, en toen ging het fluitje! Na een geweldig spannende wedstrijd waren we nu voor de 2e keer op rij kampioen! Nog even naar het centrum geweest voor het enorme feest! iedereen de straat op, en feesten als gekken, een zeer bijzonder spectakel. De volgende dag vertrok Karol. De eerste exchanger uit leon om te vertrekken, en ook een van de weinige die niet uit europa komt, en dus niet zo even op te zoeken is... Uiteindelijk stonden we daar allemaal in een kringetje te janken... Zeker niet leuk natuurlijk, maar de volgende dag was een stuk gemakkelijker... Ik ging die dag namelijk ook weg, een klein beetje voor dat sophie vertrok, zou ik naar tuxtla gaan, om samen te komen met me vader. Ook zal ik sophie nog veel zien, want die ga ik nog even opzoeken in augustus in italie, dus geen zorgen, tot over 2 maanden, en veel plezier...

Op naar het zuiden dus... Ik begin nu een beetje meo te worden, dus zal het lichtjes afkorten... Ik kwam daar aan, allemaal heel soepeltjes, en toen begon het genieten van enorm chafa hotels, en prachtige natuur... Zwemmen, fietsen, wandelen en met de combi, enorm genoten, en natuurlijk ook wat cultuur opgepakt, zo gingen we bijvoorbeeld naar palenque, een van de mooiste archeologische sites van mexico (vind ik). Toen gingen we noord naar mexico, en keken we daar ook nog eventjes rond. Jammergenoeg werd daar mijn telefoon gejat. Ik kwam aan in leon, terwijl mijn vader toen ongeveer de vlucht pakte naar nederland vanuit mexico. Sindsdien heb ik nog veel afscheid moeten nemen, feesten gehad, en andere manieren van vermaak. Ik probeer zoveel mogenlijk te genieten van de tijd die ik nog over heb, maar ik zie de bijl al hangen...

Tot over 2 weken nederland :(